Het vriest, en hoe.
Gisteren ben ik met Suus naar Volendam geweest (voor kiekjes, zie m'n hyves). Het was heel gezellig, helaas geen Nick, Simon of Jan tegengekomen. Het was koud, er waren veel toeristen (ja, ik weet het, wij waren zelf ook toerist) en we moesten meer dan een half uur op een broodje kroket wachten. Gelukkig was de ober vergeten dat we ook nog chocolademelk hadden gedronken, logisch want dat was toen ondertussen al een uur geleden, dus dat scheelde ons weer wat geld.
Ik moet zeggen dat Volendam ontzéttend schattig is. De mensen zijn spontaan, ze zeggen namelijk gedag wanneer je langsloopt, wat we snel gewend waren. (in A'dam was iedereen daarna een stuk minder beleefd, een geheugensteuntje dat we weer in de normale wereld waren).
Vandaag heb ik op ijs gestaan, nu kan ik ongeveer de split.
Het was leuk, koud en spannend. Stel je namelijk voor dat het ijs zou breken.
Morgen moeten we het misschien maar proberen met schaatsen aan, want nu zag het er vast een beetje triest uit hoe wij probeerden te schaatsen op schoenen.
Het grappige was, dat mensen die langkwamen verwachtingsvol naar me keken toen ik uit ging testen of ik op het ijs kon staan. Gelukkig kon het, anders waren er velen getuigen geweest van een domper.
Liefs en veel schaatsplezier
