ík wil naar Afrika

Hij wilde er om 11 zijn.

Zo.

Dus.

Jeetje.

Dat is lang geleden, zegt mijn gevoel. De eerste keer in weken (ja, ik stel me aan)dat ik tijd vind om een gezellig verhaaltje te typen. Misschien iets over mijn leven, want dat is ook ó zo origineel op mijn blogspot. Misschien is het dus leuker als ik een gezellig verhaaltje typ, dat níet over mijn leven gaat. Oké daar gaat ie:

Er was eens een man, hij was 86 jaar oud en hij las de krant. Hij was alleen en zat op een bankje in het park. Nog geen minuut geleden had hij de laatste slok van zijn koffie opgedronken. Een rilling ging door hem heen. Het was niet koud, het was zelfs warm, het was zelfs de warmste dag van 2009 tot nu toe. Maar de man rilde. Hij voelde zich rillerig. Hij gooide zijn lege koffiebekertje in de prullenbak naast het bankje, wat wel vaker voorkomt, zo'n prullenbak naast een bankje.
Hij pakte zijn rollator en begon te lopen. Het was eigenlijk meer schuifelen wat de man deed. Dat terzijde want hij kwam wel gewoon vooruit. Na een kwartier te hebben gelopen/geschuifelt keek de man op zijn horloge. Kwart over 11. De man was voor zijn doen vandaag vroeg op pad.
Hij begon sneller te schuifelen, hij wilde er om 11 uur zijn.



Liefs Lisa