Ik wil even mijn ei kwijt over gisteravond, want gisteravond hoort zeker thuis op het lijstje vette, spontane avonden.
Eigenlijk had ik nog geen plannen voor de zaterdagavond, het was slecht weer en de meeste van mijn vriendinnen hadden wel al plannen in de rest van Nederland.
Om 18.00u whapte 1 van mijn vriendinnen of ik misschien zin had om als VIP naar Alain Clark en het Metropole Orkest te gaan in de HMH. In eerste instantie dacht ik, waar heeft ze het over, kost het geld (ik ben aan het besparen)en wanneer is het? Toen ze zei dat het dezelfde avond om 20.00u begon en het gratis was dacht ik prima! Ik zal trouwens even uitleggen hoe wij in hemelsnaam als VIP daar binnen konden komen. De zoon van de manager van Alain Clark kenden wij, hoewel ik niet eens van hem wist dat zijn vader manager was.
Zo gezegd zo gedaan gingen wij op naar de HMH, in de trein een beetje speculerend over hoe stoer we wel niet waren, of we via de backdoor zouden mogen en of we tussen de BN'ers zouden zitten.
Buiten voor de HMH wachtte de zoon ons op, en inderdaad we mochten via de achterdeur. De 'vader van' aka 'manager van' kwam ons halen. Razendsnel werden we door het gebouw heen geloodst, allemaal bekende gezichten om me heen die ik zo snel niet thuis kon brengen. Al snel stonden we ergens in een donkere grote ruimte, maar omdat ik zo gedesoriënteerd was had ik geen idee waar ik me bevond. Naast het podium, bleek al snel toen ik door een gat een grote menigte mensen zag staan. Hoe gaaf! Trompetisten van het Metropole Orkest waren er nog aan het oefenen en mensen waren zich aan het omkleden. Vervolgens moesten we via rode gangen naar ons VIP-balkon, en VIP was het zeker. We zaten op bioscoopstoelen tussen de ouders, zussen en vrienden van Alain en ook Ben Saunders stond(de stoelen waren bezet muhaha)op een gegeven moment vlak achter me. De drank was gratis en werd zelfs gebracht vanaf de bar. Wat voelde ik me decadent en heerlijk, kijkend over alle mensen die beneden in de zaal stonden te dringen om vooraan bij het podium te komen. Ik had prima zicht zo, wat een uitzondering is voor mij aangezien ik met mijn lengte bij de meeste concerten weinig zie van de artiesten. De show was super, ik heb volop zitten genieten. Om het nog even extra leuk te maken kregen we backstage-bandjes, hiermee konden we naar de kleedkamers en de kleine afterparty. En daar gingen we weer, door de rode gangen en met de lift naar backstage. Alain had zich snel omgekleed en stond in de kantine. Ondertussen stonden wij te praten met een Belgische producer of manager wat ik eruit begreep. Omdat dit schijnbaar een bekende van Alain was ging Alain zich aan ons voorstellen, hoe komisch. Vervolgens wilden we toch even met hem op de foto, en maakten we even een praatje. Rond half 12 had de manager die ons graag thuis wilde brengen naar Lisse er wel weer genoeg van dus we gingen. Vervolgens werden we op het Rembrandtplein nog getrakteerd op thaise wok.
Kortom, een supergeniale avond die ik niet zo snel meer zal vergeten!
