wiebeldip

Ik heb een wiebeldagje.
Een dipdagje. Je kent het vast.
Vanmorgen bijvoorbeeld was ik boos omdat mijn rooster niet is zoals ik het wil hebben. Totaal niet zelfs. Vervolgens was ik daar over heen.
En nu voel ik me weer stom, weet niet eens precies waarom. Ik weet het wel, maar niet goed genoeg om het uit te leggen.
Ik vraag me af wat mensen over me denken. Stom dat je niet een dagje eens iemand anders kan zijn. Er zijn toch al zoveel technische dingetjes uitgevonden, waarom dat dan niet.
Ik geloof dat ik dan misschien wel een dagje Hans Klok of de hoofdrolspeler in een frisiafinanciering reclame wil zijn. Met Bassie (of Adriaan, voor de Adriaanfans onder ons) zou ik zelfs nog akkoord gaan.

Ik heb het gevoel dat ik mijn beste vrienden te weinig spreek. Tuurlijk ik praat met ze. Maar praten is anders dan spreken.
Goh, grappig hoe je van de één op andere dag van stemming kunt veranderen.
En ja, ik weet dat er ergere dingen op de wereld zijn. Natuurlijk weet ik dat. Maar ik ben misschien te egoïstisch om gewoon in deze put te blijven zitten. Ik kijk wel omhoog, maar het lijkt nog te regenen. Als de zon gaat schijnen kom ik vast wel weer naar boven geklommen.

Als iemand me een handje helpt.

'I'm screaming underneath. You can say what you want, but it won't change a thing.'
Who comes along and will cut me loose?

Liefs